Przez cały czas wilki miały nieprzyjemną reputację. Przypomnij sobie, jak w licznych opowieściach i opowieściach dla dzieci wiersze to zwierzę jest przedstawiane jako bohater negatywny, a ponadto wszędzie jest ładnym łajdakiem. A bajka naszych ukochanych dzieci o Czerwonym Kapturku, do którego wkroczył zły szary wilk? A trzy prosięta? I kreskówka: „Cóż, poczekaj chwilę!” - Możesz dużo wymienić, a we wszystkich wilk jest postacią negatywną. Dlaczego szary wilk jest złym zwierzęciem?
To rozumowanie nie jest prawdziwe, ponieważ tylko wilk potem zły, gdy jest głodny i głodny. Całkiem uczciwe rozumowanie. Aby się uspokoić, wilk musi być zadowolony, a żeby się zadowolić, musi zdobyć własne pożywienie.
Każdy wilk ma własne szlaki do polowania i mogą rozciągać się na setki setek kilometrów. Aby zwierzę ukończyło pełny krąg, czasem nawet tydzień nie wystarczy. Wszystkie ścieżki na tak długim odcinku są „oznakowane”: drzewa, duże kamienie, pniaki, inne zauważalne przedmioty, które oddają moczu wilki, a także psy, które „znakują” krzaki i latarnie. Ilekroć szary wilk przebiega obok jednego z takich oznakowanych filarów, wącha go i dowiaduje się, kto jeszcze z jego braci biegł w tę stronę.
Głównym pokarmem szarych wilków jest mięso. Aby go zdobyć, drapieżniki często atakują samotnego łosia, jelenia, bawoła itp.
Aby złapać co najmniej jedno duże zwierzę kopytne, wilki muszą się zjednoczyć i utworzyć jedną nierozdzielną grupę. Nawet dwunogie i małe sarny biorą dwa - trzy wilki z pensją lub wzrostem, ale nie tylko same. Jeden wilk po prostu nie może złapać tego szybkiego zwierzęcia. Cóż, z wyjątkiem tego, że jeśli śnieg jest bardzo głęboki, a sam sarna będzie niezdrowy, to nie jest faktem, że wyczuwając strach, nie ucieknie szybko. Aby złapać zwierzę, wilk musi podkraść się do niego jak najbliżej.
Bardzo często wilki prześladują zdobycz przez cały dzień. Mogą niestrudzenie biegać za swoją przyszłą ofiarą, kilometr po kilometrze, próbując w końcu doprowadzić swoją ofiarę.
Podczas ataku są doskonale zgrupowani, kilka z nich atakuje z przodu, a inni z tyłu. Kiedy w końcu udaje im się powalić ofiarę, cała wilcza stada natychmiast rzuca się na nią i zaczyna szarpać i dręczyć, dopóki nie umrze z ostrych zębów i zębów.
Polowanie na wilka
Dość często podczas polowania na łosia spotykają się dwie zupełnie różne rodziny wilków. Nie dotyczy to głównie górnictwa. W końcu rodzina wilków, która jest bardzo blisko związana z inną rodziną wilków więzami rodzinnymi, woli żyć od nich osobno. A relacji z sąsiadami nie można nazwać przyjaznymi. Zjednoczenie wilków jest potrzebne. I nawet wtedy dwie rodziny, zjednoczone razem, rzadko mogą przytłoczyć łosia. Przez wiele lat amerykańscy naukowcy z samolotu niemal codziennie obserwowali, jak wilki i łoś żyją na jednym dużym terytorium - na jednej z wysp słynnych Wielkich Jezior. Dla wilków zimą jedynym pokarmem jest łoś. Tak więc średnio z dwudziestu polowań na wilki na te duże zwierzęta tylko jedno odnosi sukces.
Wilki, ścigając łosia, najpierw wypróbuj je na fortecy i tylko wtedy, gdy będą przekonane, że jest silny, zdrowy i nie zamierza oddać życia bez upartej walki, zostaw go, by żył i zacznij szukać kolejnej ofiary, ale już słabszej. Każdy łoś, desperacko broniący się przed wrogiem, jest w stanie uderzyć z taką siłą kopytami, że może nawet zabić wilka. Dlatego szare drapieżniki wybiórczo szukają zdobyczy, aby była również chora, osłabiona pasożytami, głodem, chorobami lub bardzo stara.
